ΑΠΟΘΕΤΕΣ ΚΙ ΟΧΙ ΚΑΙΑΔΑΣ (ΣΠΑΡΤΗ)

Βλέποντας τα στατιστικά των δημοσιεύσεών μου έμεινα ικανοποιημένος απο το γεγονός ότι αρκετοί φίλοι διάβασαν τα της Σπάρτης .Αυτο με χαροποίησε ιδιαίτερα και σημαίνει πως υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται για το παρελθόν μας .

Σήμερα θα γράψω λίγα πράγματα για τη σκληρή ζωή των παιδιών στην αρχαία Σπάρτη.

Οταν γεννιόταν ένα παιδί ο πατέρας είχε υποχρέωση να το πάει στη λεγόμενη λέσχη.Η λέσχη ήταν ένας χώρος όπου ηλικιωμένοι εξέταζαν αν το παιδί ήταν αρτιμελές.Σε περίπτωση που το παιδί είχε κάποιο πρόβλημα το πήγαιναν σε ένα βάραθρο που το όνομά του ήταν αποθέτες κι όχι καιάδας (όπως λέμε ).Η Σπάρτη ήθελε γερά παιδιά γερούς δηλαδή πολεμιστές κι όλη η φιλοσοφία της πολιτείας τους περιστρέφονταν γύρω απ αυτό (άριστοι πολεμιστές).Αυτο είναι φυσικό αν λάβει κανείς υπόψη αυτά που γράφει ο Πλούταρχος ,ότι δηλαδή ο Λυκούργος χώρισε τη γη σε 9000 Σπαρτιάτες και σε 30000 περίοικους.Αν λάβουμε σα σωστό αυτο τον αριθμό τότε καταλαβαίνουμε τι αναλογία υπήρχε ανάμεσα στη Σπάρτη και στους εχθρούς .

Μόλις τα παιδιά γίνονταν 7 ετών τότε τα τοποθετούσαν σε αγέλες ώστε να μάθουν στη συντροφικότητα και να μάθουν να λειτουργούν ομαδικά κιόχι ατομικά αφού και η πολεμική τέχνη της εποχής βασίζονταν στην ομαδικότητα.Τα ρούχα τους ήταν λιτά, ένα ιμάτιο χειμώνα καλοκαίρι,κοιμόνταν κοντά στον Ευρώτα βάζοντας απο κάτω καλαμιές για να περιορίσουν την υγρασία,ο Ξενοφών λέει ότι ακόμα και υποδήματα δε φορούσαν για να κάνουν πιο σκληρά τα πόδια τους ,η τροφή τους ήταν περιορισμένη απλά για να ζουν.Επιτρέπονταν όμως η κλοπή τροφής.Κι αυτο είχε εκπαιδευτικό χαράκτήρα , δηλαδή για να κλέψει κάποιος πρέπι όλη τη μέρα να σκέπτεται το πως ,τον τρόπο και τη νύχτα να εφαρμόσει το σχέδιο του. Να δουλέψει δηλαδή το μυαλό του και να αποκτήσει ικανότητες τη νύχτα ώστε αύριο που θα γίνει πολεμιστής να είναι σε θέση να καταφέρει το αδύνατο.Ομως ..όποιος γίνονταν αντιληπτός είχε αυστηρή τιμωρία.Μάλιστα πολλοί νέοι πέθαιναν απο τα μαστιγώματα στο βωμό της Ορθίας Αρτέμιδος ,όπου γίνονταν και η εκτέλεση της ποινής.

Ετσι 12 ετών κοιμόνταν όλοι μαζί σε αγέλες ή ίλες.Ο αρχηγός της Αγέλης ονομάζονταν Είρην (μόλις είχε αφήσει την παιδική ηλικία) και είχε δικαίωμα να τους τιμωρεί αυστηρά ακόμα και μπροστά στους γέροντες.Οταν για κάποιο λόγο απουσίαζε ο Είρην τότε αρχηγός μπορούσε να γίνει ο πιο <<ζωηρός νέος>>.

Οταν γίνονταν έφηβοι τα πράγματα γίνονταν ακόμα πιο δύσκολα γιατί σαυτη την ηλικία βγαίνει η έπαρση , ο εγωισμός.Με διάφορους τρόπους (να κοιτούν μόνο μπροστά , να μιλούν λίγο,να έχουν και τα δυο χέρια μέσα στο χιτώνα τους κ.ο.κ) προσπάθησε ο νομοθέτης να χτυπήσει τον εγωισμό που κάνει κακό στην πολιτεία.

(Ολα τα παραπάνω τα παρουσιάζω με αφορμή την ταινία <<300>> που σύντομα θα γίνει η προβολή της και με απότερο σκοπό την ενεμέρωση γύρω απο τη ζωή των Σπαρτιατών.Βέβαια για να μπει κάποιος στη φιλοσοφία της κοινωνίας των Σπαρτιατών θέλει αρκετό χρόνο και διάβασμα.Ελπίζω αυτα που γράφω να αποτελέσουν αφορμή για βαθύτερη μελέτη και σκεψη.Θα χαρώ πολύ!)